بكاریم در آینده درو خواهیم كرد ((انسانهای فردا در امروز پرورش خواهند يافت.))
همه ما در روز، بچه‌هایی را در كنار خیابان می بینم، مانند، دست فروشها، واكسی ها، تكدی گری... و كارهاى طاقت فرسا، همه ما در روز، اخباری را می شنویم كه بچه‌ای مورد اذیت و آزار والدین مبتلا به اعتیاد قرار گرفته و یا كودكانی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند و یا به‌علت بی دقتی والدین كودكانی دیگر در بین ما نیستند و حتی در اخبار می شنویم مادری به خاطر فقر، كودك خود را فروخت و وقایعی این چنینی.
این از كجا سرچشمه می گیرد؟
همه بر این قضیه توافق نظر داریم كه كودكان سرمایه‌ی آینده ما هستند و ثمره زندگی نسل امروز می باشند، همانطور كه ما برای خود شرایطى را انتظار داریم و به دنبال آن می باشیم باید به همان اندازه در فكر نسل بعد از خود باشیم زیرا پاره‌های تن ما، سرنوشت فردای این كره خاكی می باشند. همانطور كه امروز ما برای دنیای خود تعیین تكلیف می كنیم آنها هم درآینده این كار را خواهند كرد.
یك لحظه به گـذشته باز گردیم و دوران كودكی خود را تجسم كنیم: در آن زمان ما از والدین خود چه انتظارى داشتیم؟ چه آرزوهایی در ذهن خود می پروراندیم؟ علیرغم این واقعیات نقش و جایگاه حكومتها در كاهش و افزایش نقض حقوق كودكان در جامعه بسیار حائز اهمیت و فاكتور اصلى به شمار مى رود. در جوامع پیشرفته وظایف دولت و جامعه در قبال حقوق كودكان حتى فراتر از والدین نیز مى رود و در مقام قیوم اصلى كودكان جاى خواهند گرفت.
دراین جوامع پیشرفته كودكان حقوق تعریف شده‌ای دارند به این صورت كه از لحاظ آموزش و پرورش، تغذیه، روابط با والدین، تفریح سالم و ورزش حقوق خود را دارا هستند و هیچ احدى به هر بهانه‌اى قادر به محروم ساختن كودكان از حقوقشان نخواهد بود. اما در كشورهایی كه بزرگترها هم هیچ حقوقی ندارند هیچ گاه نمیتوان از حقوق كودكان دفاعی كرد. بطور مثال در ایران، 60% خانواده‌ها زیر فقر قرار گرفته‌اند و معضلات اجتماعى سر به فلك كشیده‌اند و از نظر آزادیهای فردی و اجتماعی بسیار محدود می باشند در این شرایط چه انتظاری میرود كه یك كودك در محیطى سالم و امن رشد و نمو كند و بتواند از امكانات اجتماعی و حقوقی خود بهره مند شود.
در ایران به دلیل تورم و طرانى و اعتیاد و جو خفقان و سركوب، خانواده‌ها در شرایط بحرانی به‌سه‌ر می برند، از نظر تغذیه و تفریح و امكانات آموزشی و ورزشی در محرومیت كامل هستند و به دلیل نبود كار و یا دستمزد پایین خانواده‌ها مجبورند كه برای امرار معاش كودكان خود را به‌سر كار بفرستند و اعتیاد و قاچاق هم مزید مشكلات كودكان می باشد، زیرا خانواده‌هایی كه با این ناهنجاری دست به گریبانند، اكثراً در طبقه فقیر و كم درآمد جامعه می باشند. مزید بر این مشكلات اعتیاد بلاى كه در اكثر خانواده‌ها شاهد آن هستیم عرصه را بر كودكان تنگ تر نموده است. آرى مشكلات اجتماعى همه به مثابه زنجیرى ناگسستنى با هم در ارتباط هستند، در جامعه‌اى كه فقرو فلاكت و بیكارى آمار بسیار بالاى را به خود اخصاص داده است، مسلما بایستى شاهد افزایش اعتیاد و دزدى و طلاق و فحشا و سایر جرایم اجتماعى دیگر و در نهایت پدیده كودك آزارى و نقض حقوق كودكان باشیم. در این اوضاع اسفناك متضرر اصلى كودكان هستند كه نه تنها از حقوق پایه‌اى و ابتداى محروم خواهند ماند، بلكه بسیار شدیدتر دچار آسیبهاى جبران ناپـذیرى همچون ترك تحصیل و روى آوردن به كارهاى كاذب و سوْ استفادهاى والدین و بی مهرى و كتك و شكنجه‌هاى روحى و جسمى خواهند شد.
كودكانی كه والدینشان در زندان سیاسی و مدنی گرفتار هستند هم وخامت اوضاع به حد اعلا رسیده، در روستاهها هم شاهد شرایط نامطلوب آموزش و پرورش و رعایت نكردن حقوق كودكان هستیم زیرا خدمات دولت در آنجا بسیار ضعیف تر از شهرها می باشد رژیم هیچ نظری به حال روستاییان نمی اندازد زیرا دولت مردان فكر می كنند روستاییان تولید كننده‌اند و همه شرایط بر وفق مراد می باشد و خدمات آموزشی و بهداشتی و در روستاهها برای كودكان بسیار محدود بوده و دولت هیچ طرحى برای این مشكل در نظر نگرفته است.
اگر به آمار خانواده‌های بی سرپرست و یا معلولین نگاهی بی اندازیم اشك در چشمانمان حلقه می زند. بی مسئولیتی در همه جا بی داد می كند و فساد حكومت و دولتمردان در همه جای ایران قابل مشاهده است. بخاطر رعایت نكردن و اهمیت ندادن به حقوق كودكان در جامعه و به خصوص خانواده‌ها، شاهد پرپر شدن این آینده سازان هستیم و رژیم هم بفكر بمب هسته‌ای، فناوری اتمی، تسلیحات نظامی قدرت خود میباشد، ما در آرزوی سیر كردن شكم كودكانمان هستیم و رژیم در پی افزایش ناامنی در دنیا و دخالت در امور داخلی كشورهای همسایه می باشد، ما نگران آموزش كودكان و ترقی جامعه هستیم و رژیم آخوندی بدنبال تشكیل گروهكهای تروریستی. هرچند با وجود این نظام ضد بشرى نسلهاى از كودكانمان نابود و پژمرده شدند و تا این نظام بر سر كار بماند این روند مشقت بار ادامه خواهد داشت، اما با توجه به شرایط كنونى نظام و سیر تحولات منطقه امید به‌فرداى روشن بیش از هر زمان دیگرى است. باشد كه در فرداى ایران آزاد و دمكراتیك جامعه‌اى را برپایه شعار كودكان مقدمند بنیاد نهیم و نقض حقوق كودكان را پایان دهیم.