كه عاقبت ، مورد اصابت گلولله‌هاى نيروى انتظامى و امنيتى قرار گیرد؟
اگر به دوران نه چندان دور به ایام به قدرت رسيدن آخوندهاى مرتجع بنگريم، خواهیم ديد كه خلق كرد تنها به خاطر اينكه به اين سيستم ناديموكراتيك و ضد مردمى (نه) گفت، مورد يورش نظامى و تحريمهاى مختلف قرار گرفت، در حالیكه سرمایه و ثروتهاى كردستان بدون اینكه كوچكترین منفعتى را براى همیهنان كردستان در پی داشته باشد، توسط حاكمیت و عواملش به یغما برده مى شود.
در مقابل نیز بخش وسیعى از همیهنانمان براى امرا معاش و تداوم چرخه‌هاى زندگى به هر كار سخت و دشوارى همچون كوچ و رفتن به مناطق و شهرهاى دوردست ایران و كورهاى آجرپزى و همچنین كولبرى در مناطق مرزى دست مى زنند. همچنانكه از نام آن هویداست كولبر به شخصى گفته مى شود كه وسایل و لوازم را با كول و شانه‌هایش حمل مى كند و آنرا به مكان دیگرى انتقال مى دهد و در این روند حمل و انتقال خطرات بسیارى از جمله پرت شدن از پرتگاه، خطر مین و شلیك گلولله‌هاى مستقیم نیروهاى رژیم در انتظار آنان خواهد بود.
طبق آمارهاى غیره رسمى ماهانه بیش از ١٨ تن از كولبران كشته و شمارى نیز زخمى مى شوند. در همان حال نیز در بسیارى از موارد زخمیها به خاطر اینكه گرفتار نیروهاى رژیم و برچسپ و اتهامات غیرواقعى قرار نگیرند مخفیانه به شیوه‌اى سطحى مورد مداوا قرار گرفته و یا به شهرهاى مرزى اقلیم كردستان انتقال داده مى شوند.
علیرغم این موارد به علت افزایش نرخ تورم در ایران و بیكارى بیش از حد شمار كسانى كه به شغل كولبرى روى مى آورند در حال افزایش است. این در حالیست كه خطراتى كه متوجه نظام آخوندیست سیر سعودى یافته و بر اساس ویژگیهاى كه كردستان دارد، حاكمیت در این مناطق سیاست ملیتاریزه كردستان بیش از گـذشته به پیش برده، طبعا كشتار كولبران كردستان نیز افزایش یافته و در مجموع این جنایت به بخشى از برنامه رژیم براى ایجاد ترس و به اصطلاح امنیت در این مناطق محسوب خواهد شد.
علیرغم همه این جنایتها و نقض حقوق كولبران و سایر اقشار كردستان، متأسفانه نیروهاى سیاسی و سازمان و مراكز حقوق بشرى آنچنانكه لازم است به این مصیبت خطرناك توجه نمى نمایند و قادر نبوده‌اند به مراكز حقوق بشرى و به ویژه گزارشگر نهاد حقوق بشر سازمان ملل متحد موضوع را ارجاع دهند. در این رابطه مى توان به گزارش اخیر احمد شهید اشاره نمود كه به كشتار و جنایت وسیع رژیم در كردستان اشاره نكرده و نقض حقوق بشر در كردستان در گزارش وى بسیار كمرنگ بود.
حرف آخر اینست كه وظیفه احزاب و سازمانهاى كردستان و فعالین حقوق بشر اینست كه تلاش كنند نهادهاى بین المللى و به ویژه گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد را بیشتر از نقض وسیع حقوق بشر در كردستان آگاه سازند و بدین وسیله توجه جامعه جهانى را به كشتار كولبران و جنایتهاى دیگر رژیم در كردستان جلب نمایند.