در پی تلاشهای پنهانی و غیرقانونی رژیم آخوندی برای تبعید سعید ماسوری، قدیمیترین زندانی سیاسی، خانواده او نامهای رسمی خطاب به مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران نوشتهاند.
در این نامه، خواهران و برادران ماسوری، از «رنج ۲۵ ساله» خود و خانوادهشان گفتهاند؛ از مادری که دیگر حتی چهره پسرش را به یاد نمیآورد و از پدری که سالها تنها امیدش لمس دستانی پشت شیشه ملاقات بود.
در بخشی از این نامه آمده است:
«برادر ما، سعید ماسوری، بیش از بیستوپنج سال است در زندانهای رژیم ایران حبس میکشد؛ روزی به اعدام محکوم شد و بعدها به حبس ابد، اما هیچ دادگاهی، هیچ قاضیای، حکم به تبعید و دفن تدریجی او در زاهدان نداد.»