سازمانی خه‌باتی کوردستانی ئێران
علی بهرامی
علی بهرامی
سی ام تیرماە ۱۳۹۹ هجری شمسی، دهمین سالروز وفات ماموستا سید جلال حسینی، از رهبران ملت کورد در کوردستان ایران و بنیانگذار سازمان خبات کوردستان ایران است.
ماموستا سید جلال در سال ۱۳۲٤هجری شمسی در دوران اوج فعالیتهای، (کوملەی ژیکاف) در آبادی حمامیان" از توابع شهرستان بوکان سوگند یادکرد و بەشیوەی رسمی و تشکیلاتی، کارو فعالیتهای خودرا در راستای خدمت بە ملت کورد آ‌غازکرد.
پس از انحلال کوملە ژکاف و تحمیل حزب دموکرات بر کوردستان و تاسیس جمهوری کوردستان در مهاباد، ماموستا با اینکە بەعضویت حزب درنیامد، اما با دلگرمی و مسئولیت پذیری در روزنامەی کوردستان، مقاله و شعر نوشت.
پس از فروپاشی جمهوری کوردستان و اعدام پیشوای کورد، ماموستا بە عنوان فردی میهن پرست درکنار مردم ماند و با نوشتن شعر،نظم، نثر و مقالات گوناگون، احساسات خودرا برای آزادی میهنش ابراز میکرد.
با آ‌غاز تظاهرات مردم ، علیە حکومت پهلوی درایران، در بانە نیز مبارزات و تظاهرات با رهبری ماموستا آ‌غازشد و ایشان با گردآوری مردم جانفدا و بەستوە آمدە، همیشە گردهمائی هایی را برای مردم شهرهاى متعدد تشکیل میداد و بدین وسیلە سنگرهای مبارزاتی را مستحکمتر میکردند.
پیشروی ماموستا و رهبرى کردن اعتراضات مردمی در بانە، موجب گسترش احساسات مبارزاتی شد و اعتراضات وارد مرحلەی جد٠یدى کرد، به شیوه ای که نهادهای امنیتی حکومت شاهنشاهی، قادر بە کنترل آن نبودند.
جناب ماموستا علیرغم سازماندهی اعتراضات بانە، ازشهرهای دیگر نیز پشتیبانی کردە و با شرکت در اعتراضات شهرهای دیگر گسترش و با سخنرانیهای آتشین و حماسی علیە حکومت پادشاهی ،مردم رابرای حضور در میاد٠ین و تظاهرات و پایان دادن بە ظلم و ستم حکومت دیکتاتور و کوردستیز در ایران، تشویق میکرد.
با پیروزی مردم و سرنگونی حکومت پهلوی، ماموستا سید جلال براین باور بود کە تا برنامەی رژیم جدید،مشخص نشود وکاملا از آن مطلع نشویم و حقوق ملت کورد درآن ملاحظەنشود، با٠ید مردم کورد و احزاب سیاسی متحدانە در راستای منافع ملی و میهنی بکوشند. ایشان در بارەی آ‌سیبهای ناشى از اختلافات فرمود: قبل از برگشتن خمینی به ایران، برای تشویق مردم برای پیوستن بە تڤاهرات ازبانە بە سنندج رفتیم، و مشاهدەکردم کە مبارزات مردم بە دو بخش اسلامی و چپگرا تقسیم شدە و کسی بەسخن دیگری گوش نمیداد که ا٠ین روند به ز٠یان مردم و منافعش بود.
ازسویی دیگر ایشان همیشە تایید میکردند کە نمایندگان ملت کورد با رهبری ماموستا شیخ عزالدین کە در جلسەای در اوایل بهار ۱۳٥٨ منتخب شدەبودند، باید در مذاکرە با رژیم تازە سر کار آمده تصمیم گیرندە اصلى باشند و هیچ جریان و فردی، بەصورت جداگانە با رژیم مذاکرە نکند و بە نفع رژیم در اتحاد ملت کورد تفرقە ایجادنکند.
بەعنوان مثال هیأت رژیم تحت عنوان به اصطلاح با (حسن نیت )بە دیدار و ملاقات ماموستا و براى مذاکرە دربارە مسائل کوردستان بە بانە رفت اما ماموستا با آنها ملاقات نکرد و به آنها گفتند کە لازم نیست شهربەشهر بگردند، ز٠یرا هیأت نمایندەگان کورد در مهاباد هستند و میتوانند با آنها مذاکره و بە نتیجە برسند. ماموستای گرانقدر همان ابتدا ماهیت رژیم راشناخت و برای گردآوری پیشمرگە بە منظور دفاع از کوردستان دست بەکارشد.و بەهمین منظور بە شهرهای جنوبی کوردستان : از جمله سقز،سنندج، کامیاران، روانسر،جوانرود،پاوە، نوسود و مریوان سفرکرد و در سفرهای سیاسی و با برگزاری جلساتی مختلف، بەمردم اعلام میکرد کە رژیم تازە کار، حاضرنیست حقوق ملت کورد را بە رسمیت بشناسد و برای حملە بە کوردستان بەدنبال بهانەاست و ضروریست کە از هیأت نمایندگان ملت کورد حمایت کنیم ودرحالت آمادەباش باشیم و اجازە ندهیم ثمرە رنجهای مبارزاتیمان توسط آ‌خوندهاى زیادەخواە بەهدر برود و سرزمینمان مجددا بە دست اشغالگران بیافتد. در حوادث سال ۱۳٥٨هجری شمسی ماموستا سید جلال حسینی نیروی پیشمرگە دفتر ماموستا شیخ عزالدین را گردآوری کردە بود و باهمە توانش دربرابر نیروهای رژیم مقاومت میکرد و از سویی دیگرمیکوشید تا معضلات سیاسی و اجتماعی مانند اختلافات اجتماعی و خان و رعیت را در مناطق مختلف، کە ازجانب احزاب کوتەفکر و بیگانە در جامعەی کوردستان بەوجود آمدە بود، را حل کند. همزمان و درهمان سال همراە با ماموستا شیخ عزالدین و ماموستا عبدالرحمن زبیحی و حامد بگ جاف و چندین شخصیت برجستەی دیگر برای تشکیل تشکیلاتی مشابه به کوملە ژیکاف میکوشید. بە باور ایشان تشکیلاتی همانند کوملە ژیکاف میتوانست نیرو و پتانسیل ملی را گردهم آورد و ملت را متحد و دلسوزانە برای حل مسائل کوردستان رهبرى کند. پس از فتوای خمینی برای جهاد علیە کوردستان، ماموستا که رهبری پیشمرگان دفتر را برعهدە داشت، دربرابر پاسداران و مزدوران در مناطق مختلف کوردستان، ایستادگی و ضربات مهلکی را بەآ‌نان وارد کردند.پس از آ‌نکە جنایتهاى ن٠یروهاى حکومت خم٠ینى بەاوج رسید و قسمت اعظمی از کوردستان را اشغال کردەبودند و حمام خون بەراەانداختە بودند، حاکم شرع خمینی خلخالی" جلاد، نامەای بەجناب ماموستا نوشتند کە از مبارزە و مقاومت دست بردارد، و هر آ‌نچە بخواهد خم٠ینى بە او میدهد. اما ماموستا درپاسخ نوشتند: توکە دستت بە خون فرزندان کوردستان آ‌غشتە شدە، ازمن میخواهی آنهارا رهاکنم و باتو همراەشوم؟. سال ۱۳٥۹خورشیدی هنگامی کە ماموستاشیخ عزالدین نیروی پیشمرگە را رد کردند و حاضر بە عضویت درهیچ حزبی نبودند، ماموستا سید جلال همراە با جمعی از همراهان و همفکرانش تشکیل حزبی باویژگی هایی فارغ از تفکر احزاب چپ و مارکسیستی، که میهن دوستی ومبارزە ملی را اصول کارو فعالیتهای خود قرار دهد را درپنجم شهریور سال ۱۳٥۹تحت نام سازمان خبات تاسیس کردند.
ماموستا سید جلال براین باور بودند مبارزات ملی گرایانەی کوردها باید مبارزە ملی باشد و تمامی ساکنین کوردستان فارغ از هرگونە دین، فکرو ایدئولوژی درآن سهیم باشند و در خدمت ملت و سرزمینشان باشند. ماموستای میهن دوست و فداکار پس از آنهمه ظلم وبیداد رژیم در برابر ملت کورد، بە مبارز ادامە داد و درمقابل رژیم و دفاع از سرزمین تا واپسین نفسهایش در میدان مبارزە ایستادگی کرد و هیچ فشار و مشقتهای داخلی و خارجی نتوانست عزم جزمش را در راه رها٠یى و آزادی ملت و سرزمینش را سست کند، بلکە با وجود مشکلات و آن همه مشقات، بیشتر بە رسیدن بە اهدافش امیدوارمیشد، و روز بە روز مصرانە بە مبارزات ام٠یدوار م٠یشد و به آن ادامە میداد. برای ایشان مبارزات ملی اولویت داشت و درمدت ٦٤سال مبارزە خود اخلاق درست و صداقت در برابر مردم ضروری و در اولو٠یت بود و این دو نکتە را اساس فعالیتهای سیاسی خود قرارمیدادند.
