سازمانی خه‌باتی کوردستانی ئێران
رزگار بیگ‌زاده بابامیری، زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه با نوشتن نامه‌ای به شرح شکنجه‌های خود در بازداشت‌گاه‌های اداره اطلاعات رژیم در شهرهای بوکان و ارومیه پرداخت. او در این نامه تاکید کرده تنها «جرم» او کمک به همنوع در جریان خیزش زن، زندگی، آزادی بوده است.
بابامیری در این نامه نوشته است که در ۱۳۰ روز بازداشت و بازجویی، تحت «شکنجه‌های تخصصی» شامل القای خفگی (با آب و کیسه روی سر)، اعدام صوری (دار زدن و تیرباران)، شوک الکتریکی به نقاط حساس بدن، و بی‌خوابی مستمر قرار گرفته است.
این زندانی سیاسی در ادامه نوشته ماموران رژیم با تهدید به کشتن او و ناپدید کردن پیکرش، به او تاکید می‌کردند دارای مصونیت قانونی هستند و به هیج کسی پاسخگو نخواهند بود.
در ادامه نامه، او با اشاره به آسیب‌های جسمی ناشی از شکنجه مانند ناشنوایی موقت گوش چپ، تاکید دارد تلاش‌هایش برای شکایت از بازجویان و بازپرس رژیم بی‌نتیجه مانده است.
به نوشته این زندانی سیاسی، پرونده‌ای در دادسرای رژیم تشکیل شده اما دادیار دادسرای نظامی رژیم به بهانه گذشت زمان آن را مختومه و از معرفی او به پزشکی قانونی جلوگیری کرده است، اقدامی که عملا به شکنجه‌گران او مصونیت داده است.
بر اساس این نامه، قاضی بی دادگاه انقلاب رژیم نیز در جریان رسیدگی به پرونده، در پاسخ به شکایت او و چند تن دیگر از متهمان پرونده درباره شکنجه، با تمسخر به آنان پاسخ داده است.
