روز شنبه ششم اردیبهشت ۱۴۰۴، کارگران بومی معدن تیتانیوم کهنوج در استان کرمان در واکنش به اخراج بیش از ۷۰ نیروی محلی طی ماههای اخیر، مقابل این مجتمع معدنی دست به نجمع اعتراضی زدند.
به گفته معترضان، اخراجها بدون توضیح قانعکننده و با بهانههایی نظیر اتمام قرارداد انجام شده و وعدههای بازگشت به کار عملی نشده است. این بحران از فروردین ۱۴۰۴ با اخراج ۱۰ کارگر آغاز شد و تاکنون حدود ۶۰ نفر دیگر نیز شغل خود را از دست دادهاند.
معدن تیتانیوم کهنوج، بهعنوان یکی از بزرگترین ذخایر جهانی این ماده استراتژیک، نقش مهمی در صنایع پیشرفته دارد، اما کارگران معترض میپرسند: «چرا سهم ما از این ثروت ملی تنها بیکاری است؟»