محبوبه رضایی، زندانی سیاسی، در نامهای از زندان قرچک خطاب به مردم ایران نوشت: «سرکوبها پس از انفجارها، نهتنها کاهش نیافته، بلکه شدت نیز گرفته است.»
او با اشاره به شرایط بحرانی زندان رژیم در قرچک از کمبود امکانات اولیه، نبود بهداشت، غذای نامناسب و فشارهای روانی و جسمی طاقتفرسا یاد کرد.
او تاکید کرد که چارهای جز همبستگی وجود ندارد.