مهدی محمودیان، روزنامهنگار و فعال سیاسی زندانی، در نامهای از زندان رژیم موسوم بە تهران بزرگ (فشافویه) به نقد عملکرد فعالان مدنی و سیاسی نسبت به وضعیت زندانیان عادی پرداخته و تأکید کرده که بیتفاوتی ما نسبت به ظلمهایی که سالها بر «بیصداها و فراموششدهها» روا رفته، زمینهساز ظلم امروز بر خود ما شده است.
او در این نامه که به دنبال انتقالش از زندان اوین رژیم به فشافویه پس از حمله موشکی اسرائیل منتشر شده، نوشته است: «ما را به زندانی تازهتأسیس نیاوردهاند؛ اینجا سالهاست که انسانها، بینام و صدا، له میشوند.»